در این مطلب قصد داریم درباره‌ی برخی قسمت‌های شمشیر که امکان تغییر و شخصی سازی آنها برای خریدار فراهم است توضیحاتی ارائه دهیم. شمشیرهای ژاپنی برخلاف شمشیرهای دیگر، دارای جزئیات فراوان هستند، زیرا علاوه بر آنکه مبارزان ژاپنی علاقه ی زیادی داشتند که سلاح‌شان مطابق سلیقه ی خاص آنان باشد، کشور ژاپن در حال تجربه ی جنگ های درونی و مبارزه با مهاجمان خارجی نیز بود. از همین رو سلاح های آنها مطابق با نیاز مبارز به دقت طراحی و ساخته می شد. نتیجه ی این تلاش شمشیری کارآمد بود که به لحاظ دینامیکی دارای بالانس فوق العاده و از نظر مقاومت دارای سختی مناسب بود. امروزه نیز چنین شمشیری در اجرای فرم‌ها سریع و با وقار خواهد بود و در اجرای تامشی‌گیری، برش های دقیق و کامل به نمایش خواهد گذاشت. در کارگاه ما سعی بر آن است که سلاح علاوه بر روش‌های حرفه ای، مطابق سلیقه ی خریدار ساخته شود. در این پست به بررسی برخی قسمت های سلاح می پردازیم و انواع تسوباها و رنگ های موجود را به اطلاع می رسانیم.
1. طرح نوک تیغه یا کیساکی. این قسمت از شمشیر در چند نوع طراحی می شود که هر کدام در دوران خاصی محبوب تر بودند. "او" و "کو" در زبان ژاپنی برای اشاره به بلند و کوتاه استفاده می شوند. طول او-کیساکی به 7 تا 8 سانتی متر می رسد و کو-کیساکی مقداری بین 2 تا 3 سانتی متر دارد. اغلب شمشیرهای ژاپنی امروزه با تیغه ی چو-کیساکی ساخته می شوند که طولی متوسط و حدود 4 تا 5 سانتی متر دارد. سایر طرح‌های کیساکی با توجه به نام و شکلشان طراحی شده‌اند. برای مثال Ikubi-Kissaki با توجه به معنای آن گردنِ گراز نام دارد. در این مدل عرض تیغه از طول کیساکی بیشتر است.
2. طرح پشت تیغه یا مونه. انواع مونه با توجه به طرح آنها نامگذاری شده اند. Iori-Mune طرحی ست که در آن پشت شمشیر به شکل مثلث متساوی الاضلاع ساخته می شود و امروزه اغلب شمشیرهای ژاپنی به این شکل ساخته می شوند. در مدل Maru-Mune طرحی ست که در آن پشت تیغه به شکل منحنی ایجاد می شود و Kaku-Mune کاملن تخت است. مدل Mitsu-Mune نیز با دو راس در بالا و به شکل چهار ضلعی ساخته می شود.
3. طرح مقطع تیغه یا زوکوری. شمشیرهای ژاپنی در ابتدا با تیغه هایی عریض ساخته می شدند تا شمشیر قدرت کافی برای مقابله با زره های مغول ها را داشته باشد، آنها در آن زمان شیاری روی تیغه ایجاد می کردند تا وزن تیغه سبک شود. در سال‌های پس از دوران کاماکورا آهنگران عرض تیغه‌ها را کاهش دادند، تا سلاح مناسب حرکات سریع تر باشد. در تصویر زیر سه مدل از انواع زوکوری قرار داده شده و شما می توانید نوع مورد نظرِ خود را انتخاب کنید.
4.تسوبا یا محافظ دسته. این قسمت شمشیر جهت حفاظت از برخورد شمشیر حریف به دست مبارز روی تیغه سوار می شود. تسوبا در زمانهای متفاوت به شکل های متفاوتی طراحی می شد و مدارس شمشیرزنی و آهنگران نیز نمونه های خاص خود را طراحی می کردند. در دوران ادو آهنگران ژاپنی فرصتی برای بازنگری در قطعات شمشیر یافتند و روی تسوباها به نمایش حالات و روحیات مبارز و جامعه ی ژاپن پرداختند. تسوباها امروزه نیز به عنوان نمادی از فرهنگ ژاپنی ارزش بسیار زیادی دارند.
5. بندهای روی شمشیر علاوه بر آنکه برای بستن شمشیر به کمربند، و حتی بستن دست‌های مهاجم پس از مغلوب کردن وی به کار می روند، با رنگ ها و نوع بسته شدنشان روی شمشیر می توانند نمایانگر وضعیتی خاص باشند. در تصویر زیر تعدادی از رنگ های موجود بندهای شمشیر (تسوکا-ایتو و ساگئو) قرار گرفته اند که شما می توانید از میان آنها انتخاب کنید.
برای دریافت اطلاعات دیگر درباره ی جزئیات و قسمت های مختلف شمشیر می توانید به این صحفه نیز مراجعه کنید.
