شوریکن
کلمه ی شوریکن در زبان ژاپنی به معنی شمشیری‌ست که در دست پنهان می شود. این ابزار به طور تخصصی توسط نینجاها مورد استفاده قرار می گرفت، اما سامورایی ها نیز روش های استفاده از آن را در کنار مهارت هایی چون اتفاده از نیزه و تیر و کمان می آموختند. توکوگاوا یوشینوبو، آخرین شوگان دوره ی ادو (قرن شانزده تا هجده) در استفاده از شوریکن شهره بوده است. اگرچه در حال حاضر زمان ساخت اولین شوریکن ها نامعلوم است، اما عده ای از متخصصان معتقدند برخی ابزارهای جنگی که در قرن 15 تا 16 در ژاپن ساخته شدند به مرور تبدیل به شوریکن شدند در حالی که عده ی دیگری ادعا می کنند شوریکن ها حاصل تکامل ابزارهای چین باستان هستند که در گذشته به دست ژاپنی ها رسیده بود. در هر صورت هنوز معلوم نیست اولین شوریکن ها توسط چه کسی ساخته شدند. این ابزار فوق العاده اما توانایی تاثیر تا بُرد 15 متری را داراست. کوچک و پرسرعت از ویژگی های شوریکن است و همین ویژگی ها بعلاوه ی آنکه به سختی دیده می شود آن را تبدیل ابزاری مرگبار می کند که فرار از آن تقریبا غیر ممکن است. برای آنکه شوریکن بتواند دشمن را در یک پرتاب از پا در آورد روش های محدود و خاصی وجود دارد، برخی نینجاها از آن برای طفره رفتن با حریف استفاده می کنند تا با نینجاتوی خود او را از پا در آورند یا بگریزند. گفته شده برخی مواقع لبه های شوریکن آغشته به زهر می شد تا دشمن را ضعیف کند یا او را از پا درآورَد.
شوریکن ها در دو نوع مختلف ساخته شده اند: بو-شوریکن و کوروماکن. مدارس هنرهای رزمی ژاپنی در گذشته بنا به روش های خاصی که داشتند از انواع مختلف این ابزار استفاده می کرده‌اند. بو-شوریکن همانطور که در عکس می بینید با هدف فرو رفتن و کوروماکن برای برخورد و زخمی کردن استفاده می شد. به نظر می رسد استفاده از بو-شوریکن سخت تر از کوروماکن باشد، زیرا که می بایست شکل اصابت آن به هدف بسیار دقیق باشد. این در حالی ست که کوروماکن ها طرفداران بیشتری داشتند زیرا علاوه بر آنکه پرتاب آنها راحت‌تر بود، در شکل ها و طرح های متنوعی ساخته می شدند که با توجه به هدف مبارز بازه‌ی وسیعی برای انتخاب به او می داد.
برای خرید شوریکن کلیک کنید
برخی معتقدند نینجاها در دوران آسوکا، حوالی 1400 سال قبل پدید آمدند. در آن زمان پرنس شوتوکو مردانی را استخدام کرده بود تا به صورت پنهانی اطلاعاتی درباره ی خاندان سلطنتی جمع آوری کنند. آنها شینوبی نامیده می شدند. در آن زمان نینجاها از لباس های قهوای و آبی تیره استفاده می کردند تا دیده نشوند. اولین اسناد تاریخی درباره ی شینوبی ها از دوران نامبوکوچو در قرن چهاردهم به دست آمده اند. واژه ی نینجا به جای شینوبی اولین بار در دهه‌ی 1950 میلادی استفاده شد.
نقش نینجاها به طور متداولی در طول زمان تغییر یافته است. آنها در دوران سنگوکو (قرن یازدهم) وظیفه داشتند عملیات جاسوسی و جمع آوری اطلاعات را با نفوذ به خاک دشمن انجام دهند و زنده بازگردند. این وظیفه ی سخت نینجا را قادر می کرد تا مهارت‌های بسیاری بیاموزد و جان خود را به راحت ترین روش ممکن نجات دهد. شوریکن یکی از مهمترین ابزارها برای نینجا بود. او پیش از آنکه به فکر درگیری باشد در پی دریافت اطلاعات از مردم محلی بود و با دادن این اطلاعات به ارباب خود، نبرد را برای مبارزان آسانتر می کرد. در دوران صلح آمیز ادو در قرن هجدهم نینجاها وظیفه ی کسب اطلاعات سیاسی درباره ی ایالات مجاور را داشتند تا قلمرو سرزمینشان به خطر نیفتد. همانطور که نقش شینوبی در اوایل قرن نوزدهم کم رنگ و کم رنگ تر می شد، تصاویر نادرستی از آنها در ذهن جامعه نقش می بست. به طوری که بعدها در کارتون و کتاب ها نینجاها نقش سارقان را نیز داشته اند که صحیح نمی باشد. در واقع نینجاها آنقدر پر رمز و راز و مبهم بوده اند که دادن هر نسبتی به آنها می تواند خطا باشد.
همانطور که گفته شد شوریکن ها از ابزارهای بسیار محبوب نینجاها بودند که نقش مهمی در حمله یا فرار آنها ایفا می کردند.درباره ی موارد استفاده ی شوریکن قاعده ی خاصی ذکر نشده است و تنها مهم است که شوریکن به هدف مورد نظر برخورد کند اما روش در دست گیری و پرتاب شوریکن قواعدی دارد که انجام کار و نتیجه ی نهایی را میسر می کند. در تصاویر زیر روش در دست گرفتن شوریکن را می بینید
روش های بسیاری بسته به نوع مبارزه برای پرتاب شوریکن وجود دارد، اما هر پرتابی هم قبول نیست! در واقع مدارس مختلف روش های ابداعی خود را به هنرجویان آموزش می دادند. برخی ترجیح می دادند تا شوریکن را توسط بازو حول محور شانه بچرخانند و آن را پرتاب کنند تا شوریکن بدون چرخیدن در هوا به هدف برخورد کند. برخی دیگر
آن را طوری در دست می گرفتند تا با چرخش فراوان یا تنها 180 درجه چرخش به هدف برسد. گاهی که شوریکن آغشته به زهر بود و می بایست به نقطه ی خاصی از حریف برخورد می کرد احتمالا نینجا تصمیمی دیگر داشت. این روش ها تماما از قواعد پرتاب پیروی می کنند و بسته به ترجیح نینجا در موقعیتی که قرار گرفته متفاوتند.
