واکی‌زاشی به گونه ای از تیغه‌های ژاپنی گفته می شود که طولی بین یک تا دو شاکو (هر شاکو حدودا 30 سانتی‌متر) داشته باشد. آهنگران ژاپنی برای اولین بار این تیغه ها را در قرن پانزدهم میلادی و برای مبارزه در محل های خاصی چون داخل اتاق و نیز به عنوان ساپورت یا کمکی برای شمشیر اصلی طراحی کردند. مدتی بعد سامورایی ها نیز که دایشوی تاچی-تانتو را در کیمونو یا زره خود حمل می کردند تصمیم به تغییر در آرایش خود گرفته و جفت شمشیر کاتانا-واکی‌زاشی را به عنوان ابزار رزم خود انتخاب کردند. این زمانِ مهمی برای هنر رزم ژاپنی به شمار می رود، زیرا تغییر سلاح مبارز منجر به تغییر در روش‌های مبارزه نیز شد. با گذر زمان اجازه ی حمل واکی‌زاشی به طبقه ی بازرگان مردم ژاپن نیز داده شده و این شمشیر محبوبیت فراوانی در میان افراد غیر نظامی نیز یافت.
کانه‌سادا واکی‌زاشی جفتِ کوتاه کاتانایی‌ست که در پست قبل معرفی شد. این شمشیر با طول ناگاسای 53 سانتی‌متری و وزن 680 گرمی، نقش همراهی خود در کنار شمشیر بلند را به زیبایی انجام می دهد. فولاد به کار رفته برای آهنگری تیغه از نوع فولادهای ابزار کربنی (TCS-t2) و مشابه همان فولادی ست که برای آهنگری کانه‌سادا کاتانا استفاده شده. بقیه ی اجزای این شمشیر همچون تسوبا، کاشیرا، فوچی و... مشابه کانه‌سادا کاتانا انتخاب شده اند تا یکدستی آنها به عنوان دایشو حفظ گردد.
شما هنوز هیچ سفارشی ثبت نکردهاید.
<% } else { %>
