با قرار گرفتن پیشوند "کو" پیش از لغتی ژاپنی، معنیِ کوتاه به آن اضافه می شود. کو-واکی‌زاشی، به واکی زاشی هایی گفته می شود که طولی کمتر از پنجاه سانتی متر داشته باشند. ژاپنی ها در تمام دوران شمشیر سازی، سلاح هایشان را در اندازه های متفاوت و برای اهداف متفاوت می ساختند. آن ها تاچی ها را برای مبارزه روی اسب، کاتاناها را جهت مبارزات تن به تن و واکی-زاشی ها را برای مبارزه در فضاهای بسته انتخاب کرده بودند و مبارزان نیز دایشویی (جفت شمشیرِ کوتاه و بلند) مناسب نیازهایشان حمل می کردند. بدین ترتیب بی آنکه نگران عملکرد سلاح در برابر حریف باشند، به مقابله با وی می پرداختند.
تیغه ی کو-واکی‌زاشی شینکو با فولاد کربنی تیپ 7 آهنگری شده که حدود کربن آن به هشت دهم درصد می رسد. عملیات حرارتی این تیغه به گونه ای انجام شده که سختی آن در هسته و پشت، کمتر از لبه ی تیز باشد، تا علاوه بر سختی مناسب لبه و برندگی قوی، انعطاف کافی تیغه را نیز شاهد باشیم. طول ناگاسای این تیغه 44 سانتی متر است و ضخامت مرکز آن در هاباکی به 6.8 میلی متر می رسد. که نتیجه ی آن وزن 670 گرمی تیغه است که برای چنین سلاحی بسیار مناسب به نظر می رسد.
تسوبای کو-واکی‌زاشی شینکو از انواع تسوباهای mokko-gata الهام گرفته شده که در قرون 16 تا 18 میلادی ساخته می شدند و دارای سطوحی مشابه برگ گیاهان بودند. انواع مدارس ژاپنی در زمان های صلح به ساخت تسوباهایی زیبا و هنرمندانه روی آوردند.
غلاف این شمشیر از چوب تراش خورده و بند های روی دسته و غلاف نیز از پارچه ی کتان بافته شده اند.
شما هنوز هیچ سفارشی ثبت کرده‌اید.
<% } else { %>
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر