به طور سنتی، شمشیرهای ژاپنی توسط دو مشخصه‌یِ اصلی طبقه بندی می‌شدند: طولِ آنها، و مردمی که از آنها استفاده می‌کردند. در طول قرن پانزدهم واکی‌زاشی به عنوانِ “سلاحِ دوم” استفاده می‌شد. آنها برای کشتن کسانی که در مبارزه با شمشیرِ اصلی شکست خورده بودند، از سلاحِ دوم خود استفاده می کردند.
در انتهای قرن شانزدهم سیستم جدیدی در ژاپن ایجاد شد که به نام گذاری و معرفی این سلاح و همچنین کاتانا، به جهان پرداخت. در این دوره تعیین شد که چه کسانی می توانند کجا و چگونه از آن استفاده کنند. و در حالی که حمل سلاح کاتانا فقط برای سامورایی ها مجاز بود، اجازه ی حمل واکی-زاشی به بازرگانان و مهمانداران داده شده بود. این سلاح برای استفاده در مکان های مسقف و بسته بسیار مناسب بود و ژاپنی ها آن را سمتِ چپِ بدنِ خود، به کمربند گره می زدند.
در کارگاه ما این نمونه از واکی زاشی، مشابه جفت کوشیرای خود -کاتانا7-آبی‌طلایی- ساخته شده است و این دو شمشیر در کنار یکدیگر بسیار چشم نوازند.
تیغه ی این شمشیر از فولاد کربنی تیپ 7 ساخته شده و انجام عملیات حرارتی و سختکاری بسیار دقیق، موجب استحکام و برندگی بالای تیغه شده است. سختی این تیغه به 53HRC می رسد و فاصله ی نقطه ی بالانس آن از تسوبا ۷٫۵ سانتی متر است.
غلاف این سلاح، مانند اغلب غلاف ها از چوب گردو تراش خورده و رنگ مشکی مات سطح آن را پوشانده است. همچنین خریدار می تواند به سلیقه ی خود تمامی جزئیات را تغییر دهد.
شما هنوز هیچ سفارشی ثبت نکردهاید.
<% } else { %>
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر