واکی‌زاشی ها عضو کوتاه دایشوهایی بودند که سامورایی های دوران موروماچی (قرن 14) و بعد از آن با خود حمل می کردند. دایشو به جفت شمشیر کوتاه و بلندی گفته می شد که در کنار یکدیگر حمل می شدند. این نوع شمشیر به دلیل طول کوتاهش برای مبارزه در فضاهای بسته مناسبتر بود به این دلیل و نیز جهت احترام، سامورایی ها هنگام ورود به قلعه یا اتاق مهمان، شمشیر بلند را کنار در ورودی قرار می دادند و شمشیر کوتاه تر را با خود حمل می کردند. این شمشیر در مبارزات زمانی که سلاح بلندتر صدمه می دید نیز به کمک مبارز می آمد. واکی‌زاشی ظاهری مشابه کوداچی دارد و ممکن است گاهی تشخیص آنها از یکدیگر دشوار باشد. اما باید دانست طول بلندترین واکی زاشی ها از شصت سانتی متر عبور نمی کند، در حالی که طول معمول کوداچی ها حدود شصت سانتی متر است و از طرف دیگر پس از تدوین قوانین شمشیرزنی در ژاپن فئودال در سال 1588 تنها جنگجویان حق حمل واکی زاشی ها را داشتند و کوداچی ها برای قشر تجارتگر در نظر گرفته شدند.
تیغه ی فولادی واکی زاشی پرو میتسو کربنی حدود 0.7 درصد دارد و انجام عملیات حرارتی دقیق روی آن موجب سختی مناسب تیغه در لبه شده است. این شمشیر از نوع شینکن است و لبه ای بسیار برنده دارد. طول ناگاسای واکی زاشی میتسو 55 سانتی متر و وزن آن نیز حدود 800 گرم است. سایر قسمت ها فلزی این شمشیر از آلیاژ برنز و مس ساخته شده اند و برای ساخت غلاف آن نیز از چوب درخت گردو استفاده شده است.
شما هنوز هیچ سفارشی ثبت نکردهاید.
<% } else { %>
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر